Hinkelsteinweg - Gesamtroute

Toon op de kaart

Kirchplatz vor der Abteikirche in 69697 Otterberg oder 67722 Winnweiler Igelborner Hütte (Pfälzerwald-Verein) oder markierter Zuweg zum Bahnhof Winnweiler

De Hinkelsteinweg begint bij de abdijkerk in Otterberg, na de dom in Speyer de grootste kerk in de Pfalz. We volgen de stickers (grijze menhir op een witte achtergrond) door de historische oude stad, langs prachtige vakwerkhuizen. Na de stadsmuur slaan we linksaf en meteen weer rechtsaf en lopen dan na een kort stuk door de Lauterstraße, linksaf de Bachstade in. Dit pad volgen we en bereiken na de Kneippfaciliteiten rechts een geasfalteerde straat, die we nemen. We lopen door de Johann-Roos-Straße steeds maar bergop. Bij de Rotenberg slaat u linksaf het bos in. We volgen de wegwijzers “zwarte menhir op een witte achtergrond” over de Pfifferlingsberg en komen langs de “Mehlinger Heide”, een van de grootste heidegebieden van Zuid-Duitsland. Een bezoek is in het bijzonder in augustus de moeite waard, als de heide in volle bloei staat. Een aanwijzingsbord wijst u naar de ingang. Door het bos volgen we de idyllische weg en bereiken de Weinbrunnerhof. Na een kort stuk over een geasfalteerde weg, slaan we rechtsaf en lopen een natuurlijk bospad op, dat ons boven voor het eerst een prachtig uitzicht op het heuvelland van de Pfalz biedt. We steken de L 382 over en lopen over natuurlijke wegen naar de Lanzenbrunner bosvijver, een kleinood in het bos van Otterberg. Vol afwisseling is het verloop van de weg. We lopen nu door het dal van de Grafenthaler beek, langs de Husarenbrunnen tot aan de wegwijzer bij de Drehenthalerhof. Hier bestaat de mogelijkheid de rondweg te verkorten en de lus terug naar Otterberg te nemen. We volgen de bewegwijzering verder over de Kahlenberg naar een kleine steengroeve, waar men het zeldzame luipaardzandsteen delft. Op de heuvel voor Potzbach staat ons een grandioos uitzicht op de Donnersberg te wachten, waarvan u moet genieten. We wandelen door Potzbach, door een open landschap langs modelboerderijen en bereiken dan weer loofbossen tot de “Igelborner Hütte” – een hut van de Pfälzerwald-Verein o.l.v. de plaatselijke groep Winnweiler (openingstijden: wo vanaf 11.30 uur; za. Vanaf 14.00 uur; zon- en feestdagen vanaf 10.00 uur; voor groepen vanaf ca. 10 personen bij bestelling vooraf). Hier bestaat de mogelijkheid bij het station Winnweiler op de “Pfälzer Höhenweg” te wisselen. U moet dan de wegwijzers met “de zwarte menhir op een gele achtergrond” volgen. De weg loopt nu omlaag naar Höringen, waar u een pauze kunt inlassen en lekker kunt eten in het boerencafé Gebhardt (openingstijden: alleen voor groepen (wandelaars) bij reservering vooraf, tel. 06302-1231). Bergop, door de Hauptstraße, Bergstraße en over een weg door de weiden, worden we voor onze moeite beloond met een grandioos uitzicht op de Donnersberg, met zijn 687 meter de hoogste berg van de Pfalz. Op het nu volgende gedeelte van de Hinkelsteinweg komen we een groot aantal grensstenen tegen, die, als ze dat zouden kunnen, veel over de geschiedenis van het klooster Otterberg zouden vertellen. De staf van de abt kunt u nog op veel stenen vinden. Nu bereiken we de menhir Hinkelstein, waarnaar de wandeltocht genoemd is. Menhir is een oorspronkelijk Bretonse benaming voor een overeind gezette monoliet met een hoogte van meerdere meters en betekent “lange steen” (maen = steen, hir = lang). In het Duitse taalgebied worden menhirs sinds de Middeleeuwen ook wel “Hinkelstein” genoemd, zoals onder het gewone volk gebruikelijk was. Bij de menhir “Hinkelstein” lag tot de Franse Revolutie de grens tussen de landgoederen Falkenstein, Kurpfalz en Schallodenbach. Tegenwoordig nog vormt de imposante menhir de grenssteen waar de grenzen van de drie gemeenten Otterberg, Höringen en Heiligenmoschel bij elkaar komen. De Hinkelstein, die voor het eerst in de Romeinse tijd in een oorkonde werd genoemd, is ca. 2,20 meter hoog en 1,50 meter breed en wordt geflankeerd door twee bewerkte grensstenen. Een zitgelegenheid is een prima plaats om even uit te rusten. Op onze weg lopen we langs de Lenhardt-Steen, een gedenksteen voor een voormalige boswachter, slaan dan bij het paviljoen af en wandelen bergaf naar de Birotshof, waar we een betoverende bosvijver vinden. Verder naar beneden moeten we de L 387 oversteken en komen op het feestterrein waar in de oneven jaren het historische lentefeest van de stad Otterberg gehouden wordt. Bergop bereiken we nu weer de Drehenthalerhof, waar de mogelijkheid bestaat de afkorting naar Winnweiler te nemen. We wandelen omlaag door het Scheidbos, dan door de weiden aan de oever van de Otterbach naar het natuurlijk zwembad Otterberg, een mooi gelegen openbaar zwembad. Als we verder door de weiden langs de beek lopen, komen we bij de parkeerplaats Johannis. We steken de parkeerplaats en de Johannisstraße over en lopen door het “Loch” (passage tussen de huizen bij het restaurant Kraus) naar de oude centrum van Otterberg naar het vertrekpunt van deze rondweg, de abdijkerk. Hier bestaat de mogelijkheid bij het station Winnweiler op de “Pfälzer Höhenweg” te wisselen. U moet dan de wegwijzers met “de zwarte menhir op een gele achtergrond” volgen.